Bob Dylan, konserini bitirmiş çoktan ülkemin sınırlarından çıkmış olsa da konser hakkındaki yorumların ardı arkası kesilmiyor. Konserin hafta içi olmasının azizliğine uğrayan boynu bükük bir Ankaralı olarak bu konseri de kaçırdım. Bir daha ne zaman gelecek Dylan. Zor çok zor…
Konserden sonra en fazla Dylan’ın asık suratı ile dünyada olup bitenler hakkında konuşmaması eleştirildi. Bazen susmak en güzel tepkidir. Bence üstad bize bunu gösterdi. Ayrıca dünyada olup bitenlere tepkisiz ise neden asık suratlıydı onu da sormak isterim. Neyse okuduklarıma ve izlediklerime göre Bob Dylan o gece tüm samimiyetiyle çalmış. Keşke her sanatçı bu samimiyeti gösterebilse.
Bob Dylan diyince ister istemez eskilere gidiyor insan. Çiçek çocuklar, 68 kuşağı ve diğer nitelendirmeleriyle samimiyetle sanatını, işini, gücünü icra eden, dünyayı değiştirmeye kararlı idealist, iyimser bir kuşağa… Haliyle bizim kuşakla karşılaştırdığımızda hafiften mahcup oluyoruz onların karşısında. Kim ne derse desin her gün biraz daha iki yüzlülüğün kucağına doğru itiliyoruz. Sorgulamadan mutlu mesut ha bir de kolay yoldan rahat bir hayatın düşünü kuruyoruz. Neden böyle olduk veya oluyoruz, bunlar başka bir yazının konusu olsun. Ben şimdi size dilim döndüğünce çiçek çocuklarının bana göre en güzelinden- Janis Joplin’den- bahsetmek istiyorum.
Dünyaya veda ettiğinde daha 27 yaşındaydı ama arkasında o kadar güzel şarkılar bıraktı ki, onu unutmamıza müsade etmedi. Yerini kimse dolduramadı. Acaba o bütün bunların farkında mıydı, bilmiyorum. Kafasına göre yaşadı, şarkılarını adeta yaşayarak söyledi. Sadece Jimmy ile birlikte biraz erkan elveda dedi dünyaya. Daha fazla şarkı yapmasını, hiç kimseyi takmadan konuşmaya devam etmesini, Bob Dylan gibi ülkemize gelip konser vermesini (gerçi konsere gidememiş olsam da) isterdi gönül. Şu an yaşasaydı çizgisinden uzaklaşırdı diyenleri duyar gibi oluyorum. Değişim olağandır ama ben Onun değişebileceğini pek ihtimal vermezdim. Muhtemelen hayatta olsaydı kendisini bu günlerde, herhangi bir İsrail büyükelçiliğinin önünde son günlerde yaşananları protesto ederken görürdük. Uzun lafın kısası bir Janis vardı ve O da erken gitti. Bize ise şarkılarını dinlemek kaldı.
One of these mornings
You’re gonna rise, rise up singing,
You’re gonna spread your wings,
Child, and take, take to the sky
angelicshayalidostlarmekani 