Bu sefer ben değil de fotoğraflar konuşsun dedim. Bir kaç satır yazıp gideceğim. Roma Tatili’nin sonunda DVD’sini edinebildim. Bu sefer cızırtısız sesler ve atlamayan görüntülerle bu filmi izleme tadına eriştim. Anladım ki iyi bir romantik komedi için öyle otuz kırk kişilik bir ünlü kadrosunu toplamaya gerek yok. Bu filmin gerek öyküsü gerekse de oyuncuları o kadar sade ki. ekşi sözlükteki arkadaşlardan birinin deyişle: “Masal olarak başlayan ancak gerçeklerle biten” bu film romantik komedi filmleri arasında bir başyapıt. Şimdilerde her türlü imkana rağmen böyle filmler nadiren çekilebiliyor.Audrey Hepburn… Ona hayran olmamak elde değil. Rol arkadaşı Gregory Peck için de bu geçerli. Hele o son sahnedeki hali yok mu. O sahne beni darman duman ediyor. Film olduğunu çoğu kez unutuyorum. Bir de filmin en sevimli karakteri, dağınık fotoğrafçı Irving’i canlandıran Eddie Albert var. Onu da atlamamak gerek. Bir de onun çakmak görünümlü kamerasından istiyorum.
Roma Tatili sizi bir kaç saatliğine de olsa alıp bambaşka yerlere götüren, kaç yaşınızda olursanız olun “Nerede o eski günler” diye hayıflanmanıza neden olan,Roma’nın muhteşem görüntülerinin aklınızı aldığı ” Bu yaz Roma’ya mı gitsem”sorusunu doğuran bir film.
O zaman Roma’da görüşmek üzere.
Tekrardan İtalyanca’ya başlıyorum.
Arrivederci 🙂
angelicshayalidostlarmekani 