Bu bahar, işlerim zaman zaman yokuşa sürsede Ankara’nın tadını çıkarmaya çalışıyorum. Bahar bir bakıma festivallerin de habercisi. Nispeten güz ve kışa göre bahar ve yaz aylarında festivaller, konserler ve bilimum etkinlikler artar. Bu etkinliklerden genellikle Ankara’da Nisan ayının payına düşen Ankara Müzik Festivali ile ODTÜ Sanat Festivalidir. Bu sene de gelenek bozulmadı. Nisan ayımızı bu iki etkinlik neşelendirdi. Ben de zor da olsa bu festivallerden iki konsere gidebilmeyi başardım.
İlk olarak ODTÜ Sanat Festivali kapsamında Suna Kan &Cana Gürmen ikilisinin keman ve piyano resitalini izleme şansına eriştim. Suna Kan zaten klasik müzik diyince aklımıza ilk gelen sanatçılarımızdan. Bu konsere kadar kendisini canlı olarak dinleyememiştim ve ne kadar çok şey kaçırmış olduğumu bu konserde anladım. Sağlık sorunlarına rağmen seyircilerinin karşısına çıktı. Kemanını konuşturmak deyimi adeta hayat buldu. Konserin başladığı ile bittiği bir oldu benim için. Kendileri yaşayan bir efsane. Başka bir söz bulamıyorum. Tabi Suna Kan’ın kemanına eşlik eden Cana Gürmen’ın piyanosunu da unutmamak gerekir. Böyle sanatçılarımızın olduğu için gurur duymalıyız. Ayrıca ODTÜ Konferans Salonun da dolu olması, her yaştan izleyiciyi barındırması benim için diğer bir mutluluk kaynağı oldu.
Gelelim ikinci konsere. Bu konser Ankara Müzik Festivali kapsamındaydı. Gitarına sevgiyle bağlı olan kadim bir dostumun önerisi, son yıllarda benim de bu müzik enstrümanının çıkarmış olduğu tınıya karşı çoğalan sevgim (ilk göz ağrım piyanoyu unuttuğum anlaşılmasın lütfen) ve festival programının etkileyici yazısı kendimi Carles Trepat konserinde bulmama neden oldu. Konserin Resim ve Heykel Müzesinde gerçekleştiriliyor olması ayrı bir hoşluk katmıştı. Carles Trepat’ın kayıtlarını izleme ve dinleme fırsatı da eriştikten sonra haliyle beklentilerimiz de arttı. Ama bu sefer o beklentiler karşılanamadı. Gitar çalmışlığım, üzerine kafa yormuşluğum yok sadece kendi halinde bir dinleyiciyim ama bir şeylerin ters gittiğini fark etmem zor olmadı. Gitarına sevgiyle bağlı kadim dostum ve onun yine gitar sevdalı arkadaşları da tesadüfen (!) benimle aynı fikirdeydi. Evde yetiştirilmesi gereken işlerin de baskısı nedeniyle arada mekanı terk eyledik. Keşke böyle olmasaydı dedik ama oluyor işte. Bu yazdıklarımdan Carles Trepat’ın kötü bir sanatçı olduğu yorumu çıkmasın. Sadece dün, gününde değildi. Kısmet diğer konserlerine.
Sonuç olarak bu iki etkinlik ile şimdilik nisan ayını noktalıyorum. Suna Kan’ın muhteşem performansını gördükten sonra insan ister istemez Harika Çocuklar Yasası’nın neden devam ettirilmediğine hayıflanıyor. Hayıflandığım diğer bir konu da İdil Biret konserini kaçırmak oldu. Nimo’nun dediğine göre Chopin çalmış. Ne diyelim artık bir başka bahara
angelicshayalidostlarmekani 